دانسته‏ های من از تاریخ کهن یهود از مطالبی برگرفته شده بود که در کتاب‏های تاریخی و تورات می‏ خواندیم و نیز آن چه همه جا شایع بود و می‏گفتند: یهود در فلسطین آثار تاریخی و اماکن مقدسی دارد؛ بنی اسرائیل در این سرزمین زمامداری می‏کرده ‏اند و دو دوره، یکی در قدس‏ و دیگری در نابلس، حکومت را در دست داشته‏ اند؛ و داوود و سلیمان در فلسطین زندگی می‏کرده‏ اند.
این مجموعه اطلاعات به عنوان حقایق مسلم تاریخی و واقعیت‏هایی که در روزگاران کهن در فلسطین رخ داده است، در ذهنم ریشه دوانده بود. برخی از تاریخ نگاران عرب نیز، چه بسا این‏ اقوال را از نویسندگان بیگانه برگرفته و در کتاب‏های تاریخی خود درباره قدس و فلسطین به‏ آن‏ها اعتماد کرده ‏اند. از جمله این تاریخ نگاران که گفته‏ های بیگانگان را باور کرده ‏اند می‏توان‏فلسطینیان جلای وطن کرده و کسانی را نام برد که آثاری درباره فلسطین و قدس تألیف کرده ‏اند یا می‏کنند.
اما در سال‏های اخیر و در نتیجه مطالعات گوناگونی که داشتم، رفته رفته در درستی اطلاعات‏ رایج درباره بنی اسرائیل و حضورشان در قدس و فلسطین به شک و تردید افتادم؛ به ویژه آن که‏ هیچ نشانه‏ای تا کنون یافته نشده است که گفته‏ ها و ادعاهای آن‏ها را اثبات کند. واضح است هرحکومتی که در سرزمینی اقتدار و زمامداری دراز مدتی داشته باشد آن گونه که امروز یهودیان‏ مدّعی آنند باید به طور قطع آثاری از خود بر جای نهد که تمدنش را در آن سرزمین نشان دهد.
پس از این شک و تردیدها، مطالعه و تحقیق را آغاز کردم و در جستجوی تحلیلی بر این‏ مسأله برآمدم که چرا هیچ نشانی از یهود در سراسر فلسطین وجود ندارد.

از این رو، تحقیق وبررسی سر گذشت بنی اسرائیل در قرآن کریم را آغاز کردم که در نتیجه این بررسی قرآنی،برایم‏ کاملا آشکار شد که آن‏ها از راه دریا و نه از راه خشکی و صحرای سینا از سرزمین تحت سلطه‏ فرعون خارج شده‏ اند. همچنین برایم روشن شد که پیش از آن نیز، حضرت موسی علیه السّلام برای فرار از دست فرعون، به«مدین»، که بخشی از خاک حجاز بوده است گریخته بود. به نتایج دیگری نیز دست یافتم که در این نوشتار به تفصیل آن خواهم پرداخت.
پس از بررسی قرآن کریم، به کتاب عهد قدیم روی آوردم. در این کتاب نیز که می‏ گوید: بنی اسرائیل که از سرزمین تحت سلطه فرعون خارج شدند دریافتم که خداوند آن‏ها را به راهی که به‏ سرزمین فلسطینی‏ها منتهی می‏شد با وجود نزدیکی آن راهنمایی نکرد، بلکه آن‏ها را از راه‏ بیابان به دریای سوف (دریای سرخ) کشاند. سپس به هنگام رسیدن فرعون، از دریا گذشتند و وارد بیابانی شدند که به«فاران»در حجاز،منتهی می‏ شد. پس از آن نیز در جزیرة العرب پراکنده شدند.
پس از بررسی این دو مأخذ، به کتاب‏های جغرافی نویسان و تاریخ نگاران کهن عرب، به ویژه‏ آن‏ها که در قرن یازدهم میلادی می‏زیسته‏ اند، مراجعه کردم. در این آثار نیز مطالبی یافتم که‏ پراکنده شدن یهود در شبه جزیره عرب را تأیید می‏کرد و نشان می‏داد که تبعید بنی اسرائیل از جزیرة العرب، همراه با برخی ساکنان آن جا بوده است.
همه این موارد، شک و تردیدها را به حقایقی تبدیل کردند که بر آن شدم نسل‏های معاصر و کسانی را که در سراسر جهان به این مسأله اهمیت می‏دهند، از وجود آن‏ها آگاه سازم تا برای‏ غصب حقوق مردم، تاریخ جعل نشود؛ آن هم در زمانی که برای رسیدن به مصالح و منافع، حمایت از باطل بر حمایت از حق-گرچه برای مدت زمانی کوتاه-پیشی گرفته است.
بررسی درست، بی‏ طرفانه و آگاهانه تاریخ مدون قدس و فلسطین با استفاده از این منابع‏ خواهد بود: عهد قدیم، کتاب‏های تاریخ کهن عرب، قرآن کریم و همچنین برخی از کتاب‏های جدید تاریخ نگاران غربی و یهودی.من بر این باورم که‏ آن چه در این کتاب‏ ها آمده، هر پژوهشگری را به نتایج ملموس، منطقی و درستی می‏رساند که‏ ثابت می‏کند بنی اسرائیل هیچ ارتباطی با تاریخ فلسطین و به ویژه قدس ندارند.همچنین ثابت‏ می‏کند که یهودیان زمان تبعید به بابل در فلسطین نبودند،بلکه در جزیرة العرب بوده اند/.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: